Πριν από λίγους μήνες ήταν, που τριγυρνούσα «άσκοπα» στο διαδίκτυο από σελίδα σε σελίδα. Έτσι γίνεται συνήθως, όταν δεν βρίσκεται κάτι το «διαφορετικό» για να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Έφτασα λοπόν σε ένα Blog που είχε την υποσημείωση...
«Δεν είναι αυτό που βλέπετε, είναι αυτό που ...νομίζω: ένα blog με εννέα θεματικές ενότητες και όχι εννέα διαφορετικά blogs» (http://key-em.blogspot.com/)
«Εδώ μπλέξαμε» είπα από μέσα μου και πράγματι μπλέχτηκα περνώντας από το ένα blog στο άλλο (αυτό που θεωρούμε όλοι οι υπόλοιποι σαν blog).
Είπα να τα πάρω ένα ένα από την αρχή για να μη μπερδευτώ ακόμα περισσότερο.
Να τα μας… αρχίσαμε τις διακοπές… και τις τεμπελιές είπα. Τόσο όμορφο blog (εεε…. συγνώμη «θεματική ενότητα» ήθελα να πω) και να έχει να ανανεωθεί από τον Ιούλιο;Που είχαμε μείνει….
«96 ~ Λουίτζι Μερκαντίνι: Αντίο ωραία Ζάκυνθος»
Αντίο ωραία Ζάκυνθος,
αντίο γοητευτικό νησί των αμπελιών
και της ελιάς, των πορτοκαλιών
και των λουλουδιών.
..........
Δε λέω, ωραίος ο Μερκαντίνι αλλά ας πάμε παρακάτω γιατί έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας…
Απλά υπέροχο…..
Νόμιζα πως η «κατινιά» είναι προνόμιο γυναικών αλλά αυτό το blog θέλω να το διαβάσω από την αρχή μέχρι το τέλος.
Έφτασαν ξαφνικά στα χέρια μου σπάνιες επιστολές προσωπικοτήτων όπως Τσαρούχης, Σεφέρης, Κάλβος, Καβάφης, Όσκαρ Ουάιλντ, Άκης Πάνου, Che Guevara, Βαν Γκογκ, Γ.Ρίτσος, Στρατής Τσίρκας, Κώστας Ταχτσής, Μαρία Κάλλας … δεν ξέρω τι να πρωτοδιαβάσω.
Μα που είναι οι ερωτικές επιστολές του Άγγελου στην Άννα….; Κάπου εκεί θα είναι αλλά είμαι βιαστικός, θα ξαναψάξω αργότερα.
επιλέγω να σας διαβάσω το «91 ~ Μίκης Θεοδωράκης: Καντάδα στο φεγγαρόφως σε γ' ήχο»
«Το Αργοστόλι το προσεισμικό ήταν μία καταπληκτική πόλις' ωραιότατη πόλις, διότι οι άνθρωποι εκεί είναι καπεταναίοι οι περισσότεροι, και φροντίζουν πολύ να στέλνουν στον τόπο τους υλικά για να γίνονται καλά σπίτια. Άλλωστε τα σπίτια μας πόσο ήταν πλουτισμένα με ωραία έπιπλα, με πιάνα, με βούτυρα, με μαρμελάδες!…
Αυτό ήταν το Αργοστόλι' έγινε ο σεισμός καταστράφηκαν όλα αυτά. Μεταξύ άλλων υπήρχε και το θέατρο Κέφαλος - το δημοτικό θέατρο, κατ’ εικόνα και ομοίωση των ιταλικών θέατρων, όπως και τα δικά μας τα δημοτικά. Εκεί, λοιπον ήταν η συναυλία που έκανε ο Αττίκ. Επειδή ο πατέρας μου ήταν διευθυντής της Νομαρχίας στην Κεφαλλονιά είχαμε ένα δικό μας θεωρείο πάνω από τη σκηνή. Είχε έρθει λίγος κόσμος' ήταν ένα πιάνο, βγήκε ο Αττίκ κι άρχισε να παίζει και να τραγουδά. Τα χειροκροτήματα ήταν χλιαρά. Ο πατέρας μου ήταν ενθουσιασμένος και όρθιος χειροκροτούσε πάνω από την σκηνή. Στο τέλος υποκλίθηκε ο Αττίκ και είπε "σας ευχαριστώ όλους σας αλλά εσάς ιδιαίτερα σας ευχαριστώ περισσοτέρο".....»
Μακριά απο εμάς και εσάς...
Βρίσκω την αγαπημένη μου Πηνελόπη Δέλτα
«30 ~ Πηνελόπη Δέλτα: Τώρα μπορώ να πεθάνω»
- ...Εγώ δεν κάνω τίποτα και βαριούµαι φοβερά! Να, σήµερα το πρωί, ώσπου να ξυπνήσει ο αδελφός µου, περνούσα και ξαναπερνούσα το χέρι µου µες στις αχτίδες του ήλιου και κοίταζα τα σκονάκια που χοροπηδούσαν, έτσι, για να περνά η ώρα. ∆εν ξέρω πώς να σκοτώσω τις ατέλειωτες ώρες της ηµέρας!
Η Γνώση γέλασε.
- Θες να τις σκοτώσεις ή να τις µεταχειριστείς; ρώτησε.
- Το ίδιο δεν κάνει;
- Όχι! Η ώρα πάντα περνά. Μ' αν κάνεις περιττά πράµατα, τη σκορπάς - ενώ αν κάνεις δουλειές µε σκοπό, τη µεταχειρίζεσαι.
- ∆εν το συλλογίστηκα αυτό ποτέ, είπε συλλογισµένο το Βασιλόπουλο. Και µένα η ώρα µου φαίνεται ατέλειωτη!.......
(από το "Παραμύθι χωρίς όνομα")
@@
Όταν τελείωσα το έργο μου κατέθεσα τα όπλα. Είπα πως μπορώ τώρα να πεθάνω, αρκεί να το δημοσιεύσουν τα παιδιά μου, σαν να ελευθερωθούν οι ελληνικές ψυχές και συνειδήσεις. Αυτά τον περασμένο Δεκέμβριο. Τώρα θέλω να δω την ελευθερία αυτή ψυχών και συνειδήσεων. Μα θα την δω άραγε;
@@
Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά.
Π.Σ. Δέλτα
Πηνελόπη Δέλτα (1874-1941)
Στις 27 Απριλίου, στο σπίτι της στην
Κηφισιά, με δηλητήριο.
(πεθαίνει 5 μέρες αργότερα).
ΣIΩΠH
Βλέπω με μιά ματιά τους νομπελίστες... και μαθαίνω για αυτούς...
1901: Συλί Προυντόμ (Sully Prudhomme)
1902: Τέοντορ Mόμμσεν (Theodor Mommsen)
1903: Μπγιέρνστερ Μπγιέρνσον (Bjørnstjerne Bjørnson)
1904: Φρεντερίκ Μιστράλ και Χοσέ Eτσεγκαράι ι Εϊθαγκίρε (Frédéric Mistral and José Echegaray y Eizaguirre)
1905: Χένρικ Σενκιέβιτς (Henryk Sienkiewicz)
1906: Τζοζουέ Καρντούτσι (Giosuè Carducci)
ΝΑ!! κι άλλα ταξίδια...
«79. Αλέκος Ε. Φλωράκης: Σαντορίνη»
Σαντορίνη
Γνώριζε όλα τα σημάδια, όλους τους καιρούς,
πότε θα 'ρθεί βροχή, πότε αγέρας, πότε ερήμωση.
Και θα μπορούσε να 'τανε κορμός,
αν το κορμί του δεν τ' αυλάκωνε ένα ράγισμα,
που κάθε μέρα γινόταν πιο βαθύ.
«Είναι που έζησα από παιδί με τους σεισμούς,
προσμένοντας την τελευταία δόνηση»......
Μου αρέσει το 147
«147 ~ ο Κωστής Παλαμάς στον Λορέντζο Μαβίλη»
Σταλμένο του ποιητή Λ. Μαβίλη
Στη σιγαλιά η ψυχή σου είναι φευγάτη,
μόνη' μισείς το στόμα που γαυγίζει,
αλλ' ω του αρχοντικού σονέττου εργάτη,
της πατρίδας η αγάπη σε φλογίζει.
Σ' αλαβαστρένια γάστρα ολογιομάτη
απ' αγνή ντόπια γη μοσκομυρίζει
και τρέμει ένα λουλούδι ονείρου, κάτι
που δύσκολα ο καθείς το ξεχωρίζει.
Γάστρα είν' ο στίχος, και λουλούδι ο νους σου.
Μα τη γάστρα τη σύντριψ' ένα χέρι,
κ' η γαλανή ομορφιά του λουλουδιού σου
τον καπνό της μπαρούτης ηύρε ταίρι
στην Κρήτη, στην κορώνα του πελάγου,
μάννα της ρίμας και του τουρκοφάγου.
Όποιος κατάλαβε..κατάλαβε και διαβάζω..
«166 ~ γυμνοί, ii»
Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο.
Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε
δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με
το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου,
που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του.
Οδυσσέας Ελύτης
"Στο τέλος, να ακούγονται από το jukebox μουσικές που έντυσαν ποιήματα.
Για ταξίδια με φωνές και νότες. Mε ένα μόνο κλικ, χωρίς να ψάχνεις κάθε φορά για κέρματα."
Με ένα κλικ επιλέγω το 145.
«145 ~ Γιάννης Σκαρίμπας»
Ακούτε: Ουλαλούμ...
του Νικόλα Άσιμου
σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα
Ήταν σαν να σε πρόσμενα, Κερά
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: θάρθη απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάσα!
Θάρθη - αφού φλετ'ράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
και θα μυρίζη φώτα και βροχή
και νιο φεγγάρι!...
Τελικά είναι πολύ όμορφο αυτό το "ένα blog με τις εννέα θεματικές ενότητες" δε βρίσκετε...
Ντράπηκα για την συμπεριφορά μου στο "Ταξιδεύοντας" :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκανες πολύ καλά που σχολίασες την "τεμπελιά" μου - και είσαι ο δεύτερος που μου το λες -, αλλά στην πραγματικότητα δεν πρόκειται περί τεμπελιάς. Έχω πολλά μισοτελειωμένα ποστ, αλλά δεν έχω ολοκληρώσει κανένα για ανάρτηση. Αυτό συμβαίνει επειδή μόλις τελειώσω τις αναζητήσεις μου για τον κάθε λογοτέχνη που μας επισκέφθηκε, προχωρώ στο επόμενο ...ταξίδι, για δική μου απόλαυση, χωρίς να "συγυρίσω" τις επιλογές μου ώστε να τις αναρτήσω. Α, πρέπει να συγκεντρωθώ και να συμπληρώσω όσους περιμένουν στην ...σειρά: Κοκτώ, Φρις, Έκελεβ, Μπρέμερ, Γιασίν, Κουκ, Γουάιτ, Γκαρύ, Ουόλκοτ, Μοντάλε, Χίνυ, Τσάτουιν, Κήλυ, Κρ.Μέριλ...
Ευχαριστώ για την παρουσίαση. Κάνατε το μπλογκ μου να φαίνεται καλύτερο από ό,τι είναι.
"Ευχαριστώ για την παρουσίαση. Κάνατε το μπλογκ μου να φαίνεται καλύτερο από ό,τι είναι."
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι έχουμε τη "δύναμη" να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Καλή συνέχεια στα ταξίδια σας και να ξέρετε ότι στα περισσότερα από αυτά θα είμαστε συνταξιδιώτες :)